Kunst

Vanaf het moment dat ik mijn studie aan ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten begon, heeft mijn werk in het kader van grenzen gestaan. Niet alleen bevraag ik deze grenzen, maar ook hoe deze grenzen zich verhouden tot de vrijheid van mens en maatschappij. 

We leven in een maatschappij waarin grenzen vervagen, kaders – door vergaande tolerantie – ontbreken. De mens is kwetsbaarder dan ooit zonder dat hij het zich realiseert. De mens denkt zich een vrijheid te kunnen permitteren die in feite veel minder los is dan men beseft. In vrijheid leven betekent de verantwoordelijkheid nemen om een voorbeeld te stellen voor de rest van de mensheid. Volwassen in het leven staan, brengt de vraag met zich mee ‘Dat wat wij verlangen, is dat wat wij zouden moeten verlangen?’^[1]Dit staat haaks op de maatschappij die alsmaar individualistischer en onoverzichtelijker wordt. 

Het zijn deze denkbeelden die een rol spelen bij het creëren van mijn beeldend werk; vriendelijk ogende werken die (het vervagen van) grenzen en kaders onder de aandacht brengen. In tegenstelling tot veel andere kunstenaars kies ik hierbij niet de weg van choqueren, maar juist een die uitnodigt tot bezinning en reflectie. 

De beelden komen tot stand in een uitgebreid spectrum van materialen en beperken zich niet tot een enkele werkwijze. De rode draad is de eenvoud van het beeld en het kader. Mijn werk komt met zorg en aandacht tot stand, als een poging de chaotische wereld te ordenen en kaderen.

---

^[1]Biesta in de ‘De terugkeer van het lesgeven’, blz. 20

• 

• 

• 

• 

• 

• 

---